generalnie to kurwa. jest źle. a jeszcze niedawno myślę sobie 'przecież nie jest tak źle, narzekam z przesadą'.. teraz wszystko temu przeczy. nie wiem, czy wolałabym tkwić w niewiedzy i ciągle coś podejrzewać, czy znać złą prawdę. co według Was jest gorsze? większość pewnie pomyśli 'no, oczywiście że niewiedza, w przeciwnym razie przynajmniej wiem, z czym obcuję'. ja się waham. jednak czym więcej wiem, tym więce o tym myślę, czyli wychodzi na jedno. nie liczę na to, byście czytali moje wpisy, teraz to już piszę po to, by wylać gdziekolwiek swoje chore myśli. i znów ryczę..
gdzie się podziać? co ze sobą zrobić? w jaki sposób? teraz nawet w domu się nie czuję 'u siebie'. wszędzie tak jakoś.. obco, jakbym wylądowała nagle gdzieś w Afryce, gdzie mają własny język i własne obyczaje. mojego dowcipu nie umiem wpasować w prawie żadne rozmowy. znajomi pokazują swoje złe oblicza, a ja się kręcę w tym wszystkim. kręcę, kręcę i kręcę, coraz bardziej nabieram tępa, a w głowie za bardzo mi wiruję. kiedy się zatrzymam? a może to ja stoję w miejscu?